De veiligheid van cliënten en hun omgeving is een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Het waarborgen van de veiligheid van onze cliënten, hun familie en buren kunnen we alleen samen met andere partijen. Dit stelt GGZ Nederland naar aanleiding van het rapport‘ Zorg voor veiligheid’.
Wat is het probleem?
In ons land hebben 280.000 mensen een ernstige psychiatrische aandoening. Deze mensen hebben langere tijd behandeling en begeleiding nodig. Vaak ondervinden zij problemen op verschillende levensgebieden, zoals wonen, werken en in hun sociale omgeving. Hierdoor zijn vele verschillende organisaties en professionals bij deze groep betrokken, zoals geestelijke gezondheidszorg, gemeente, politie, maatschappelijke opvang, beschermd wonen en woningbouwcoöperaties. Juist die verscheidenheid maakt samenwerking complex.
Om wie gaat het?
Van deze groep heeft ongeveer 20.000 mensen (7%) acute zorg nodig. Het blijkt zorgverleners niet goed te lukken om een klein deel van die 20.000 mensen te bereiken. Deze mensen hebben een opeenstapeling van ernstige problemen, zoals middelenmisbruik, verstandelijke beperking en schulden. Daardoor is het ontregelde gedrag nauwelijks te beïnvloeden.
Wat zijn de veiligheidsrisico’s?
Het rapport spreekt over veiligheidsrisico’s. Bij deze groep gaat om risico’s voor henzelf en voor hun omgeving. In een van de onderzochte casussen van de OVV gaat het bijvoorbeeld over woningbrand.
Wat zijn de knelpunten?
De OVV beschrijft hoe ingewikkeld het voor alle partijen is om gezamenlijk ondersteuning te bieden. Wij herkennen de benoemde knelpunten:
- De wachtlijsten en personeelstekort in de geestelijke gezondheidszorg; te weinig investering in ambulante teams en het tekort aan woningen bij gemeenten.
- De financiering vanuit verschillende kaders (gemeenten en zorgverzekeraars) en de verschillende wetgeving, waardoor professionals niet de zorg en ondersteuning kunnen leveren die op dat moment passend is.
-
Het delen van informatie over bijvoorbeeld de veiligheidsrisico’s, waarbij iedere professional binnen zijn eigen protocol moet handelen.
Wat vinden wij?
Zorgverleners moeten informatie kunnen uitwisselen om hun werk goed te kunnen doen. Voor een succesvolle en passende behandeling en/of begeleiding dienen professionals te beschikken over de noodzakelijke gegevens. Samen met de beroepsorganisaties spannen wij ons in om dit mogelijk te maken.
Wij kunnen ons vinden in de aanbeveling van de OVV om een aparte gezamenlijke aanpak met één financiering te ontwikkelen voor de groep mensen met een ernstige psychische aandoening. Deze groep vraag om een aparte landelijke en vooral regionale aanpak. Deze aanbeveling sluit ook aan bij de reeds in gang gezette ontwikkelingen, zoals de wet Langdurige zorg (Wlz), de ambulantisering, de aanpak van de wachtlijsten, het betrekken van naasten en de ontwikkelingen van wijkgerichte zorg.